Κατηγορίες Τραυλισμού

Κατηγορίες τραυλισμού:

 

Υπάρχουν τέσσερις κατηγορίες τραυλιμού οι οποίες αναλύονται παρακάτω:

 

1. Εξελικτικός-αναπτυξιακός τραυλισμός:
 

Σύμφωνα με τους Yairi και Seery, (2011) ο εξελικτικός τραυλισμός εμφανίζεται κατά την ανάπτυξη του παιδιού, γι’ αυτό καλείται εξελικτικός – developmental. Πιο συγκεκριμένα, η έναρξή του μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε ηλικία μεταξύ 18 μηνών και 12 ετών (Guitar, 2006), όμως εμφανίζεται πολύ πιο συχνά μεταξύ 2  και 5 ετών (Yari κα Ambrose, 2005). Παιδιά που παρουσίασαν συμπτώματα δυσρυθμιών πριν από τα 3 έτη έχουν περισσότερες πιθανότητες η δυσρυθμία τους να μην επιμείνει για καιρό σε σχέση με αυτά που τον παρουσίασαν σε μεγαλύτερη ηλικία (Ambrose και Yairi, 1999, Yairi και Amprose, 1992). Τα συμπτώματα του τραυλισμού μπορεί να εμφανιστούν ξαφνικά ή σταδιακά καθώς επίσης μπορεί να είναι σποραδικά ή συνεχόμενα. Παρουσιάζεται συχνότερα στα αγόρια σε σχέση με τα κορίτσια. Στα κορίτσια τα συμπτώματα μπορεί να εμφανιστούν νωρίτερα αλλά και να υποχωρήσουν γρηγορότερα σε σχέση με τα αγόρια (Yairi και Amprose, 1992, Yairi και Amprose, 2005). Ανάλογα με τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων (διάρκεια, είδος και συχνότητα δυσρυθμιών) κατατάσσουμε τον εξελικτικό τραυλισμό σε φυσιολογική δυσρυθμία, οριακό τραυλισμό, ήπιο, μέτριο και σοβαρό. Οταν ο εξελικτικός τραυλισμός εμμένει για πάνω από 3 έτη τότε δίνεται η ονομασία επίμονος εξελικτικός τραυλισμός (persistent stuttering).

 

2. Ψυχογενής Επίκτητος Τραυλισμός (ΨΕΤ)
 

Ο ΨΕΤ εμφανίζεται συνήθως μετά από μία παρατεταμένη περίοδο άγχους ή μετά από κάποιο τραυματικό επεισόδιο (Baumgargner και Duffy, 1997, Deal και Doro, 1987, Roth, Aronson, Davis, 1989). Συναντάται κυρίως σε ενήλικες και εφήβους και σπάνια σε μικρότερες ηλικίες (Guitar, 2006). Είναι πολύ σημαντικό να γίνεται διαφοροδιάγνωση μεταξύ ψυχογενούς επίκτητου και εξελικτικού τραυλισμού. Αν ένα παιδί που εμφάνιζε εξελικτικό τραυλισμό έχει ξεπεράσει τις δυσρυθμίες του για αρκετό καιρό, αλλά μετά από μερικά χρόνια οι δυσρυθμίες επανεμφανίζονται εξαιτίας κάποιας αφορμής – ακόμη και ψυχολογικής – τότε πρόκειται για επανεμφάνιση εξελικτικού τραυλισμού και όχι επίκτητου ψυχογενούς τραυλισμού. Για να πούμε ότι ένας έφηβος ή ένας ενήλικας παρουσιάζει ΨΕΤ, θα πρέπει να μην έχει ιστορικό τραυλισμού στην παιδική ηλικία, και οι δυσρυθμίες του να παρουσιάστηκαν κατά τη διάρκεια ή μετά από ψυχολογικό στρες, χωρίς την παρουσία νευρολογικής παθολογίας που να δικαιολογεί τα συμπτώματα τραυλισμού (Silverman, 1996). Οι περιπτώσεις ψυχογενούς επίκτητου τραυλιμού είναι λιγότερες από 3% όλων των περιπτώσεων τραυλισμού που υπάρχουν (American Psychiatric Association, 1987, Dean, 2003).

 

3. Νευρογενής Επίκτητος Τραυλισμός (ΝΕΤ)
 

Ο ΝΕΤ οφείλεται σε επίκτητη νευρολογική ασθένεια ή βλάβη και πιο συχνές αιτίες αποτελούν, το αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, η κρανιοεγκεφαλική κάκωση, οι εγκεφαλικοί όγκοι, η λήψη φαρμάκων, ενώ σε σπάνιες περιπτώσεις η γεροντική άννοια (Helm-Estabrooks, 1993, Horner και Massey, 1983, Madison et al., 1977, Rentschler, Driver, Callaway, 1984, Rosenbek et al., 1978). Στα άτομα με ΝΕΤ, το είδος και η συχνότητα των συμπτωμάτων τραυλισμού ποικίλουν ανάλογα με την εγκεφαλική βλάβη που τα προκάλεσε. Ο ΝΕΤ μπορεί να συνοδεύεται από κάποιες ήπιες δευτερεύουσες συμπεριφορές (De Nil και Rochon, 2008, Tani και Sakai, 2011). Άνθρωποι που παρουσιάζουν τη συγκεκριμένη διαταραχή, μπορεί να ενοχλούνται από τα συμπτώματά τους, αλλά συνήθως δεν εμφανίζουν έντονο άγχος γι΄αυτά (Silverman, 1996). Σε περίπτωση που υποψιαστούμε ότι ένα άτομο εμφανίζει ΝΕΤ είναι πολύ σημαντική η περαιτέρω διερεύνηση λόγω του ότι η ύπαρξη μιας ξαφνικής διαταραχής ροής μπορεί να είναι ένδειξη για αρχή νευρολογικής νόσου (Helm-Estabrooks, 1999).

 

4. Cluttering
 

Το cluttering αποτελεί διαταραχή ροής, είναι πολύ πιο συνηθισμένη από τον Ψυχογενή και τον Νευρογενή Επίκτητο Τραυλισμό και συχνά συνοδεύεται από εξελικτικό ή επίμονο εξελικτικό τραυλισμό (Guitar, 2006, Silverman, 1996). Θεωρείται ως μια διαταραχή με γενετική βάση που παρουσιάζεται κατά την ανάπτυξη του παιδιού (Silverman, 1996). Σύμφωνα με τον Daly (1993), πρόκειται για μία διαταραχή ομιλίας και λόγου που συχνά καταλήγει σε γρήγορη, ανοργάνωτη, μη ρυθμική και αρκετές φορές ακατάληπτη ομιλία. Υπάρχει δυσκολία στην ανάκληση της κατάλληλης λέξης,  στην ολοκλήρωση των προτάσεων και στην κοινωνική χρήση της γλώσσας (πραγματολογία).  Σε ορισμένες περιπτώσεις τα άτομα μπορεί να παρουσιάσουν διάσπαση προσοχής, υπερκινητικότητα ή/και μαθησιακές δυσκολίες (St. Louis και Hinzman, 1986). Τέλος, τα άτομα με cluttering δε συνειδητοποιούν τη διαταραχή και έχουν σχεδόν μηδαμινές ικανότητες αυτοδιόρθωσης.

 

 

Βιβλιογραφικές αναφορές