Στο μη-κατευθυντικό παιχνίδι ο γονιός ακολουθεί το παιχνίδι του παιδιού και εστιάζει στην έκφραση συναισθημάτων και στο καθρέφτισμα συμπεριφορών χωρίς να υπάρχει πίεση. Ο γονιός σέβεται τον ρυθμό και τον χρόνο του παιδιού γιατί αλλιώς μπορεί να το κάνει να κλειστεί στον εαυτό του. Το σκεπτικό του μη-κατευθυντικού παιχνιδιού είναι ότι το κάθε παιδί έχει τη δική του προσωπικότητα και αυτό πρέπει να είναι σεβαστό.
Τα παιδιά, όπως και οι ενήλικες χρειάζεται να αναπτύξουν έναν εσωτερικό έλεγχο πάνω στις δράσεις τους και αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν αναπτύξουν εσωτερική ευθύνη που έρχεται με την ελευθερία της επιλογής και όχι με την επιβολή συγκεκριμένων δραστηριοτήτων. Επίσης, το μη-κατευθυντικό παιχνίδι δυναμώνει τη διαδικασία της επιλογής. Τα παιδιά με συναισθηματικά προβλήματα δυσκολεύονται να επιλέξουν, επειδή φοβούνται μήπως κάνουν λάθος και προτιμούν να διαλέξει κάποιος άλλος για εκείνα. Όμως, είναι πολύ σημαντικό να μπουν στη διαδικασία της επιλογής ξεκινώντας με απλά πράγματα όπως για παράδειγμα τι χρώμα να χρωματίσουν ένα λουλούδι και στη συνέχεια καθώς αποκτούν αυτοπεποίθηση να επεκταθεί και σε άλλα ποιο σημαντικά θέματα.
Οι δεξιότητες που απαιτούνται από τον γονέα για το μη-κατευθυντικό παιχνίδι είναι οι εξής:
Με τις παραπάνω τεχνικές, μπορεί ο γονιός να βοηθήσει το παιδί να:
Το πιο σημαντικό όφελος αυτής της προσέγγισης παιχνιδιού είναι η δυνατότητα σύνδεσης μεταξύ των μελών της οικογένειας που χαρακτηρίζεται από σταθερότητα, ασφάλεια, θετική σκέψη, υγιή συναισθήματα καθώς και κάλυψη της βαθύτερης επιθυμίας κάθε ανθρώπου που θέλει «να ακούγεται η ανάγκη του».