Πώς μπορεί ένας εκπαιδευτικός να βοηθήσει το παιδί που τραυλίζει;

 

Ο χώρος του σχολείου αποτελεί ένα ιδιαίτερα σημαντικό πλαίσιο στο οποίο τα συμπτώματα του τραυλισμού ενδέχεται να επιδεινώνονται, να υποχωρούν ή να παραμένουν σταθερά ανάλογα με τα καθημερινά βιώματα του παιδιού σε αυτό. Η ποιότητα των σχέσεων του παιδιού με τους συμμαθητές του, το επίπεδο συνεργασίας  του με τους δασκάλους/νηπιαγωγούς, οι επιδόσεις του και κυρίως ο τρόπος που αντιλαμβάνεται το παιδί τον εαυτό του στον χώρο του σχολείου, μπορούν να επηρεάσουν την εκδήλωση τραυλισμού στο συγκεκριμένο πλαίσιο.

 

Ο ρόλος των εκπαιδευτικών είναι καταλυτικός καθώς με τη στάση και τη συμπεριφορά τους προς το παιδί είναι σε θέση να διαμορφώσουν το επίπεδο αυτοεκτίμησής του καθώς και να επηρεάσουν σε κάποιο βαθμό, είτε θετικά είτε αρνητικά την πορεία του προβλήματος.

 

Καθένας που εμπλέκεται ενεργά στην εκπαίδευση ενός παιδιού που παρουσιάζει διαταραχή στη ροή της ομιλίας του, θα ήταν σκόπιμο να γνωρίζει τα ακόλουθα:

 

Είναι σημαντικό να βοηθήσουμε το παιδί να νιώθει συναισθηματική ασφάλεια και οικειότητα στον χώρο του σχολείου.

 

Όταν το παιδί καθυστερεί να ολοκληρώσει τη φράση του, δε θα πρέπει να του αφαιρείται ο λόγος για να δοθεί σε κάποιον άλλον. Επειδή έτσι δημιουργούνται αρνητικά συναισθήματα στο ίδιο εντείνοντας το συναίσθημα άγχους και ανασφάλειας.

 

Σε περίπτωση που εκφράζονται κοροϊδευτικά σχόλια από τους συμμαθητές του επεμβαίνουμε με διακριτικότητα, ώστε να μη στοχοποιηθεί το παιδί που παρουσιάζει τα συμπτώματα τραυλισμού.

 

Σε αρκετές περιπτώσεις τα παιδιά με δυσχέρεια στη ροή της ομιλίας τους τείνουν να απογοητεύονται εύκολα σε περίπτωση αποτυχίας, να μην ανέχονται τη ματαίωση και να εκδηλώνουν υπερβολικό άγχος σε απαιτητικές καταστάσεις. Επομένως, θα πρέπει να είμαστε αρκετά προσεκτικοί στον τρόπο με τον οποίο επισημαίνουμε στο παιδί τα λάθη του.

 

Οι ερωτήσεις που επιλέγονται για το παιδί, τουλάχιστον όταν βρίσκεται στην έναρξη ενός θεραπευτικού προγράμμματος, θα ήταν καλό να απαιτούν πιο σύντομες απαντήσεις. Με αυτόν τον τρόπο υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες λεκτικής ευχέρειας που προάγουν το αίσθημα της επιτυχίας στο παιδί.

 

Όταν θέτουμε κάποιες ερωτήσεις κατά τη διάρκεια του μαθήματος, θα ήταν σκόπιμο το παιδί που παρουσιάζει δυσκολία στη ροή της ομιλίας του να ανταποκρίνεται από τους πρώτους (εφόσον βέβαια έχει την πρόθεση να συμμετέχει). Η παρατεταμένη αναμονή αυξάνει την πιθανότητα εκδήλωσης τραυλισμού (Young, 1985).

 

Αν το παιδί δυσκολεύεται κατά την ανάγνωση κειμένου, παρουσιάζοντας δυσχέρεια στη ροή της ομιλίας του, θα βοηθούσε να διαβάζει μαζί με κάποιον άλλο συμμαθητή του, γιατί έτσι έχει καλύτερο έλεγχο της ομιλίας του. Θα μπορούσαν, μερικές φορές, να διαβάζουν όλα τα παιδιά σε ζευγάρια για να μη νιώθει διαφορετικό. Σταδιακά και εφόσον ακολουθεί πρόγραμμα λογοθεραπειας, θα μπορεί να τα καταφέρει μόνο του.