Τι είναι η Στοματοπροσωπική Μυολειτουργική Διαταραχή;

 Με τον όρο «Στοματοπορσωπική Μυολειτουργική Διαταραχή» εννοούμε τη μη σωστή λειτουργία των μυών της μάσησης, των χειλιών και της γλώσσας. Αυτό έχει ως συνέπεια τον λανθασμένο τρόπο κατάποσης ενός παιδιού, ενός εφήβου ή ενός ενήλικά. Αυτή η άτυπη κατάποση, επηρεάζει συχνά την οδοντοστοιχία καθώς και την ορθοδοντική θεραπεία, λόγω της πίεσης που ασκεί η γλώσσα στα δόντια. Επίσης, σχεδόν στα μισά παιδιά που παρουσιάζουν ΣΜΔ εκτός από τη λανθασμένη κατάποση, παρατηρείται και παθολογική προώθηση της γλώσσας κατά την άρθρωση ορισμένων φωνημάτων, όπως «σ, ζ, ν, ντ, τ, λ» κ.α.

• Σε διαταραχές κατά τη διάρκεια της εμβρυικής φάσης όπου δημιουργούνται οι στοματοπροσωπικοί μύες (Castillo-Morales, 1991), σε επιπλοκές κατά τη διάρκεια του τοκετού, όπως μικρή χρονικά έλλειψη οξυγόνου η οποία έχει οδηγήσει σε μια πολύ μικρή εγκεφαλική δυστονία που έχει ως συνέπεια τη στοματορπροσωπική δυστονία.
• Στον λανθασμένο τρόπο λήψης τροφής, κατά τη βρεφική και πρώτη παιδική ηλικία, που μπορεί να επηρεάσει τη σωστή τοποθέτηση της γλώσσας, τόσο σε κατάσταση ηρεμίας, όσο και κατά την κατάποση (kittel, 1997).
• Στον διαρκή και μακροχρόνιο θηλασμό του δαχτύλου ή/και της πιπίλας, που είναι πολύ πιθανό να δημιουργήσει χαμοδοντία (ανοιχτή οδοντοστοιχία). Έτσι ευνοείται η τοποθέτηση της γλώσσας ανάμεσα στο άνοιγμα των δοντιών, όταν βρίσκεται σε κατάσταση ηρεμίας, αλλά και κατά την κατάποση, επομένως η άτυπη κατάποση διατηρείται και εδραιώνεται.
• Στη μη σωστή σύγκλειση των δοντιών και των γναθών που μπορεί να οδηγήσει, σε πάρα πολλές περιπτώσεις, σε αλλαγές στη μυϊκή λειτουργία των δομών του στόματος (όπως, χείλη, γλώσσα).
• Στις ενδοστοματικές ορθοδοντικές συσκευές, οι οποίες όταν δεν κατασκευάζονται με κριτήριο την τυπική κίνηση της γλώσσας στη στοματική κοιλότητα, είναι πιθανό να επηρεάσουν τη θέση της γλώσσας κατά την κατάποση και κατά την ηρεμία.
• Σε συχνή παρεμπόδιση της αναπνοής μέσω της ρινικής διόδου. Όταν σε ένα παιδί παρεμποδίζεται αρκετά συχνά η αναπνοή μέσω της ρινικής διόδου, εξαιτίας αλλεργιών, συχνών μολύνσεων του ανώτερου αναπτνευστικού, διόγκωση αδενοειδών ή απόκλιση του ρινικού διαφράγματος, το στόμα αναγκάζεται να παραμείνει ανοιχτό και η γλώσσα βρίσκεται στον πυθμένα του στόματος για να μπορέσει να επιτελεσθεί η λειτουργία της αναπνοής. Η στοματική αναπνοή προκαλεί πλαδαρότητα της γλώσσας και χαλάρωση των μυών του προσώπου, του διαφράγματος και ολόκληρου του σώματος, το οποίο αρκετές φορές οδηγεί σε διαταραχή της φωνής και σε προβλήματα της στάσης του σώματος (Orth, 1987 V. Treuenfels, 1984).
• Σε έναν πολύ βραχύ χαλινό γλώσσας, επειδή επηρεάζεται η κίνησή της, η οποία δεν μπορεί να αναρροφηθεί στην υπερώα, που είναι απαραίτητο για τη σωστή κατάποση.